Het was weer een hele tijd geleden dat er nog eens live bluesklanken door het Parochiehuis hadden geklonken.
Vorige vrijdag werd daar even een mouw aan gepast met een optreden van Scotch ‘n Soda.

Door plotse sportieve opwellingen was ik deze keer niet op tijd, maar had maar even enkele nummers gemist, dus geen nood.
Scotch ’n Soda is een vrij nieuwe eigenzinnige band die de mengeling van jazz, blues en boogie perfect weet te combineren onder de meer dan bekwame leiding van Ilias Scotch. Alle vier de muzikanten hebben een zeer brede achtergrond en een pak ervaring in ander bluesbands en ze staan garant voor het brengen van zo’n sfeer waarvan je later kan zeggen dat je het voor geen geld van de wereld had willen missen.

Ik kwam binnen op de laatste tonen van ‘I Gotta Woman’ en zag dat het parochiezaaltje toch aangenaam was gevuld. Niet de grote massa maar genoeg volk om er een aangename en gezellige avond van te maken. Dat bleek bij het afsluiten inderdaad zo te zijn geweest. Ilias en de zijnen brachten een combinatie van eigenzinnige gebrachte covers doorspekt met tal van eigen nummers. Zo werd de eerste set nog opgevuld met ‘Heartattack and Vine’, ‘Cold Duck Time’, ‘No Money Down’ en het eigen nummertje ‘Organ Swing’ waar Ilias zich volledig kon laten gaan.

Hij is misschien “the leader of the band” maar zijn kompanen mogen er best wezen. Zo vonden wij op bass Pete N.A. in een vroeger leven bij , onder andere Milk , Cream and Alcohol, nog beter bekend als ‘Tumblin Pete’ , een man die van wanten weet en zijn basspel zeer sober houdt. Op gitaar mister Gerrie W. De man vulde de avond met zijn “Les Paul” en liet duidelijk horen dat hij een klassieke gitaaropleiding heeft genoten. Op tijd en stond op de voorgrond tredend, maar voor de rest zich braaf scharend achter de hoofdman van de band Ilias. De roffelaar van dienst is Mr. PC. Zoon van een illustere Waaslands/Denders jazztrombonist, heeft hij ondertussen wat watertjes doorzwommen  en kon hij iedereen bekoren met zijn flitsend drumspel.

In de tweede set mochten we genieten van iets meer eigen nummers als ‘I Wanna Love You’, ‘You Gonna Miss Me’ , het knappe ‘Boogie For Anton’ en ‘Scotch Swing’. Heel knappe dingen allemaal die perfect werden gecombineerd met klassiekers als ‘Catfisch Blues’, het zeer knap en aanstekelijk gebrachte ‘Drunken Sailor’ of nog ‘Nails In My Coffin’. Een hoogtepunt was voor mij ‘Brotherr Can You Spare A Dime’ ik krijg nog kippenvel als ik daar aan terug denk. Man, man, man…. wat een schitterend nummer.

Doch hoe mooi ook allemaal, aan alles komt een eind, echter zonder enkele verdiende bissers ten berde te brengen. Zo kregen we nog de aanstekelijke traditional ‘Pick A Bale Of Cotton’ voorgeschoteld, een uitzonderlijk mooie versie van St James Infermery om uiteindelijk definitief het doek te laten vallen met ‘Hard Times’

Scotch ’n Soda hebben duidelijk bewezen dat ze een uitzonderlijk hoog potentieel hebben en daarenboven dat ze steengoede muzikanten zijn. Komen ze in jouw buurt , aarzel dan niet en neem een kijkje , je zal niet van een kale kermis thuiskomen. Niet voor niets dat de Gust van Duvel Blues ze op zijn affiche heeft gezet. Een knaller van formaat om te openen zou ik zeggen. Tot op Duvel! Schol!

Marcel